در تابستان 2018 لیزا پیچیریلو (Lisa Piccirillo) در خلال یک کنفرانس ریاضی، نظرش به یک مسئله کوچک ریاضی جلب شد و خواست که توانائی های خود را روی آن بعنوان یک تمرین درسی آزمایش کند. وی در آن زمان دانشجوی کارشناسی ارشد بود، مسئله ای از گره ها را که نیم قرن پیش توسط جان کانوی مطرح شده بود را در کمتر از یک هفته حل نمود.

مسئله به این صورت بود که آیا گره ی کانوی قطعه برشی از گره ای با ابعاد بالاتر است یا نه. مسئله ی برش از طبیعی ترین سوالاتی است که در مراحل مقدماتی نظریه گره ها پرسیده می شود و این است که آیا گره های چهاربعدی را می توان به گره های دو بعدی برش داد. ریاضیدانان آنرا برای هزاران گره که حداکثر 12 تقاطع دارند به کار گرفتند بجز یک نمونه 11 تقاطعی که توسط جان هورتون کانوی مطرح شده بود.

لیزا در یک هفته پاسخی برای آن یافت و در ملاقاتی با کامرون گوردون (Cameron Gordon) پرفسور دانشگاه اوستین، روش خود را برای وی توضیح داد. گوردون که شگفت زده شده بود به لیزا می گوید "چرا شما هیجان زده نیستید؟" و بعدا نقل کرد که لیزا واقعا نمی دانست یک مسئله قدیمی و مشهور در نظریه گره ها را حل کرده است.

راه حل وی در 19 می 2020 مورد پذیرش نهائی قرار گرفت و این تلاش لیزا برای او شهرت و همچنین تصدی کار در ماساچوست را پس از دوره ی دکترا را به همراه آورد.